Monato: Junio 2018

ĵaŭdo, la 14-a de junio 2018
tago 5, 11:30-20:22, 76 km, ø 16,1 km/h, Σ 401 km

Dum la nokto revenis Zsofia Kóródy el Hungarujo, do ni babilis, ŝi montris al ni la Internacian Centron, kaj ni montris niajn bildojn el la unuaj kvar tagoj de nia karavano. Tiel la mateno pasis tre rapide, kaj kiam ni volis ankoraŭ verki blogeron, ni konstatis ke jam tro urĝas ke ni ekveturu.

Ni trovis trankvilajn vojojn, kie Najeli povis ankaŭ ludi foje kun aliaj hundoj.

La unua tagmanĝo estis interalie bongustaj lokaj fragoj.

La biciklovojo estis parte apud fervojlinio kun bariloj kie necesas alvoki por lasi ilin malfermi.

La urbo Einbeck ravis nin per sia malnova urbocentro kun multaj faktrabaj domoj.

Duan tagmanĝon antaŭ la grimpado trans la montareto Solling ni havis sur bela ludejo.

Vespere ni veturis sur vojo kiu estas sur nia mapo markita kiel biciklovojo sur iama fervojo; sed fakte ĝi estas nur pado ne tre bone veturebla. Tamen ni ne bedaŭris veturi tie, ĉar ni trovis forlasitajn trajnvagonojn. Ni eĉ konsideris tranokti en unu, ĝis Lars akcidente faligis neston de sovaĝaj abeloj. Feliĉe ili ne pikis, sed estis timiga momento. Nian vespermanĝon ni povis apude kuiri sub tegmento, kaj krano eĉ provizis akvon por lavado.

vendredo, la 15-a de junio 2018
tago 6, 10:21-17:08, 43 km, ø 15,0 km/h, Σ 444 km

Matene vekis nin malforta pluvo, do la tegmento super nia manĝejo estis tre bonvena. Ĝis nia ekveturo ĉesis pluvi, kaj ni daŭrigis sur la pado jen apud, jen inter la malnovaj reloj. Foje kreskis tie arbaraj fragetoj, kiujn ni ne povis rezisti.

Baldaŭ ni atingis la riveron Weser kaj daŭrigis laŭ ĝia bordo sur populara biciklovojo. 

En Tündern ĉe la ventmuelejo atendis nin tri lokanoj: du aktivuloj de la loka bicikloklubo ADFC, kaj Heinz Sprick, la ĉefa aktivulo de la Esperanto-grupo Hameln. Ili akompanis nin ĝis la urbo, kaj la Esperanto-grupo invitis ĉiujn al tagmanĝo sur la teraso de restoracio kun rigardo al la rivero. Alvenis ankaŭ nia gastigantino Waltraut.

Poste Heinz gvidis nin tra la bela urbocentro de Hameln, kiu estas fama pro la legendo de ratkaptisto. 

Fine li biciklis kun ni al la domo de Waltraut kaj Klaus, 12 km ekster la urbo. Unue ili invitis nin al manĝado de fragotorto en ilia ĝardeno, kiu estas vera paradizo.
Niaj gastigantoj bonege zorgis pri ni, eĉ lavis niajn malpurajn vestaĵojn, kaj vespere alvenis ankoraŭ pluraj gastoj por aŭskulti pri niaj travivaĵoj.

 

Ni ŝatus afiŝi raportojn ĉiutage, sed kiam ni plurajn noktojn sinsekve tendumas sovaĝe, malfacilas retkonekto, kaj iam elĉerpiĝas la baterio de la komputilo. Tial nun sekvas du tagaj raportoj en unu artikolo, kaj pri fotoj vi devas daŭre pacienci.

mardo, la 12-a de junio 2018
tago 3, 7:34-20:56, 102 km, ø 14,3 km/h, Σ 253 km

Ni startis tre frue, ĉar du tagojn sinsekve ni ne atingis la necesan averaĝan distancon. La vekhorloĝo sonoris je 5:30, kaj du horojn poste ĉio estis enpakita kaj ni ekveturis. La vento blovis el ĉiuj direktoj, sed ĉefe kontraŭ ni. Tio plej ĝenis al Lars, kiu ja tiras la hundoĉaron kun la granda Esperanto-flago. Plurfoje ni devis doni al li ventombron por bone progresi.

Apud ŝtoneta vojo ni kolektis multe da ĉerizoj kaj por tuj manĝi kaj por kunporti kiel provianton. Poste ni preterpasis tre vastajn basenojn: en Bernburg troviĝas delonge fabriko de sodo. Por produkti la sodon, ĝi bezonas du krudmaterialojn: kalkŝtonon kaj salon. La kalkŝtono venas el apudaj minejoj kaj la salon oni ricevas el bortruoj tra kiuj oni pumpas akvon ĝis profundaj salkavoj. Rezultas la sodo, kaj akvo kiu enhavas nedeziratan kalciokloridon. Tra longaj tuboj oni pumpas tiun fluaĵon en la basenegojn, por ke kolektiĝu la firmaj partikloj sur la fundo. Aspektas kiel pejzaĝo sur fremda planedo.

Krom tion Bernburg havas tre imponan kastelon, kun pluraj konstruaĵoj en diversaj koloroj kaj stiloj, tronantaj sur monteto apud la rivero Saale. Tiun ni nun sekvis dum iom da tempo, sed pro ŝanĝo de la valo ni devis baldaŭ ekgrimpi. En Sandersleben ni manĝis la ĉerizojn kaj pli. Krome ni povis akiri tie bonan salamon kun kumino – tre bongusta.

Nun ni devis transveturi la orientan parton de la montaro Harz. Plejparte la kruteco estis agrable milda, eĉ kontraŭ la vento ni estis sufiĉe rapidaj. Post kurboplena malsupreniro al Sangerhausen ni komencis serĉi lokon por tranokti. Ni trovis ŝajne forlasitan dometon sen pordoj kaj fenestroj kaj komencis tie kuiri. Ni surpriziĝis kiam tamen haltis aŭto kaj elvenis sinjoro, kiun ni do devis demandi, ĉu li kontraŭus se ni tie tranoktus. Li klarigis ke baldaŭ oni ŝlosos la pordegon tra kiu ni venis, sed permesis al ni finkuiri kaj manĝi. Li afable proponis ke ni poste tranoktu apud kabano lia sur proksima monteto.

La homoj, kiuj devis ŝlosi la pordegon, aperis pli frue ol anoncite, do ni devis iom haste enpaki ĉion post nia vespermanĝo kaj forbicikli. Pri la grimpado al la monteto ni tamen rezignis, ĉar survoje ni trovis taŭgan angulon sur herbejo.

merkredo, la 13-a de junio 2018
tago 4, 8:21-16:30, 72 km, ø 14,7 km/h, Σ 325 km

Antaŭ la ekveturo Christine klopodis ripari ion ĉe siaj rapidumoj, ĉar ili malbone funkciis. Sed iel la ŝaltilo dume tute rompiĝis. Kun helpo de Lars ŝi flikis ĝin per kablofiksiloj kaj sesangula ŝraŭbturnilo. Tio sufiĉis por atingi ĝis la sekva urbo Nordhausen, kie ni vizitis la biciklovendejon Limmer. Surprize, la estrino elvenis kaj tuj rekonis la Esperanto-flagojn. Ŝi eĉ paroletis iom, ĉar ŝi antaŭ longa tempo eklernis la lingvon. Ni ricevis bonegan servon, eble pro tio. Ne nur la rapidumŝaltilon ni anstataŭis, sed ankaŭ Lars akiris novajn bicikloŝuojn, Melanie sunokulvitrojn. Ni povas rekomendi tiun speciale bonan familian entreprenon.

Nun necesis iom hasti, ne nur pro la longa halto, sed ankaŭ pro la kontraŭa vento kaj la montoj, kiujn ni ankoraŭ frontis por atingi al Herzberg, kie ni anoncis nin inter la 16-a kaj 17-a horo. Per bona kunlaboro ni sukcesis alveni je 16:30.

Akceptis nin Petro Zilvar kaj regalis nin per salatoj, picoj, trinkaĵoj kaj deserto. Dum ni ankoraŭ manĝis, alvenis multaj esperantistoj el la ĉirkaŭaĵo. Ni prelegetis pri tio, kiel naskiĝis la projekto de nia vojaĝo, kion ni travivis ĝis nun, kaj kiel ni planas daŭrigi. Ankaŭ pri la planoj por bicikla semajno de BEMI en Herzberg fine de junio 2019 ni interparolis.

Je noktiĝo loka Esperanto-skoltino montris al ni la urbon per bela truko: ni serĉis restoracion, kaj trovis unu post la alia fermita, ĝis ni plenumis jam grandan rondiron tra la urbo. Finfine unu bona picejo estis ankoraŭ malferma.

lundo, la 11-a de junio 2018
tago 2, 8:40-19:06, 79 km, ø 15,7 km/h, Σ 151 km

Nun en junio heliĝas tre frue, tamen ni dormis ĝis 6:30, kaj post abunda matenmanĝo ni ekveturis je 8:40. Komence iom malvarmis, sed baldaŭ aperis la suno kaj fariĝis agrable varma tago, ne tiom varmega kiel la unua.

Post kelkaj kilometroj ŝildo avertis ke la strato estas barita. Ni tamen uzis ĝin, ĉar bicikle preskaŭ ĉiam eblas tamen traveturi. Nu, veturi laŭlitere ne eblis, ĉar estis konstruata nova ponto, kaj preteriri ĝin estis bona aventuro. Havu paciencon ĝis ni trovos bonan retkoneton por publikigi la fotojn.

Ni sekvis plu la itineron de Ulrich Lamm tra bela pejzaĝo. Granda ĝuo estis la etaj stratoj, buntaj floroj, papilioj, aleoj kiuj donas ombron kaj bonodoraj pinarbaroj. Plurfoje ni plukis ĉerizojn, eĉ la hundo manĝis. Kelkloke masaĝis nin terure kruda pavimo, sed ĉiam nur mallonge. Eble pro tio Christine iam rimarkis ke ŝia malantaŭa rado malbone funkcias. Ni konstatis rompitan spokon. Per spokturnilo eblis rerektigi la radon tiom, ke la bremso ne plu bloku ĝin.

Longan paŭzon en glaciaĵejo ni uzis ankaŭ por reŝargi niajn aparatojn, alikaze ni ne povus nun post vespermanĝo verki ĉi tiun blogeron. Ni trovis denove bonegan tranoktejon, tablon kaj benkojn sub tegmento en arbaro apud la rivero Elbe. Ankaŭ ĉi-nokte la tendoj restos en siaj sakoj.

dimanĉo, la 10-a de junio 2018: 72 km, ø 14,3 km/h

Nia gastiganto Paŭl akompanis nin kun granda verda flago al la startloko. Tie aperis iom post iom 6 pliaj esperantistoj, kaj ni 11-ope festis nian ekveturon antaŭ la brandenburga pordego. Petro donis al ni banderolon kun slogano “Esperanto – estas ĉiam ĉe mi”, kiu bone kompletigis niajn flagojn. Post fotado ni 8-ope ekbiciklis tra Berlino. Iom post iom niaj akompanantoj adiaŭis, antaŭlaste Paŭl ĉe la stacio Wannsee. Alina plu akompanis nin ĉirkaŭ la lago, preter la lernejo kie ŝi studas, kaj poste sur sabla vojo kiun ni ne rekomendas por biciklado. Ĉe la fama ponto Glienicker Brücke en Potsdam ni faris manĝpaŭzon, kaj en la lago malvarmigis sin Christine kaj Najeli. En la stacidomo de Potsdam ni fine adiaŭis al Alina, kaj daŭrigis sen akompano.

En la vilaĝo Ferch ni haltis por aŭskulti koncerton de profesieca familia muzikgrupo kiu regalis la aŭskultantojn per amuzaj kantoj en diversaj stiloj kaj kun propraj tekstoj. Ĉiuj ricevis lignajn ŝuojn al la manoj por klaki laŭritme kaj aplaŭdi. Poste ni lernis lecionon: la itinero, kiun ni sekvis, estis farita de malnova konatulo Ulrich Lamm, kiu publikigas bonegajn bicikloitinerojn en sia retejo www.radweit.de. Ni prenis mallongigon kaj baldaŭ pentis: atingis ni tian profundan sablon, ke apenaŭ eblis trapuŝi la biciklojn. Neniam plu ni prenos mallongigon sur itinero de Ulrich Lamm.

Ni sekvis plu la belan eŭropan biciklovojon R1 kiu trairas Germanujon de Nederlando ĝis Pollando. En tiu ĉi regiono ĝi estas sufiĉe bonkvalita. Ankoraŭfoje ni haltis ĉe la fama klinikaro Heilstätten Beelitz. Temas pri granda aro da konstruaĵoj el la fino de la 19-a jarcento, kiuj de kelkaj jardekoj tre vidinde ruiniĝas.

Laŭ la R1 estas kabanetoj ĉiujn kelkajn kilometrojn, kaj kiam ĵus pluvis, ni decidis ke ni finu por hodiaŭ en unu el ili, kvankam ni ankoraŭ ne tute atingis la necesan averaĝan tagdistancon. En ĝi ni povis eĉ dormi sen bezono starigi tendon.

Post nokto pasigita per pakado kaj preparado, ni aĉetis en la stacidomo semajnfinan bileton por kvar personoj: Christine, Lars, Melanie kaj Nayeli. En Nordrhein-Westfalen oni ne devas pagi por hundoj en trajno, sed ni ja veturis ĝis Berlin. Ni elektis konekton iom longdaŭran, sed kun nur kvar ŝanĝoj kun po ĉ. duonhoro da ŝanĝtempo. Tio ja gravas se oni devas porti tri biciklojn kaj hundoĉaron de unu kajo al la alia. Tiel la trajnvojaĝo funkciis tute glate, kaj je 14:55 ni jam povis renkonti nian filinon Alina, kiun ni longe ne vidis, ĉar ŝi nun studas en Berlin.

Survoje al la placo Frankfurter Tor ni ankoraŭ aĉetis nutraĵojn por la dimanĉa biciklado. Ni alvenis ĝustatempe por partopreni aktive en la korpofarbado. Kiel prologon de nia karavano ni ja decidis kunveturi en la loka manifestacio okaze de la Tutmonda Nudbiciklada Tago. En Germanujo nuda biciklado eĉ ne estas rekte kontraŭleĝa, sed ne eblas fari anoncitan manifestacion nuda (vidu ankaŭ Mi nuda?). Ĉar ni aperis plene ekipitaj, ni povis ankaŭ rapide fliki truon en pneŭo de partoprenanto lastsekunde antaŭ la eko.

Protektite de policaŭtoj kaj -motorcikloj kiuj baris por ni la aŭtotrafikon, gaja vico de ĉ. 300 biciklantoj, plej multaj apenaŭ vestitaj, faris grandan rondon sur la ĉefstratoj ĉirkaŭ la centraj kvartaloj de la ĉefurbo. Ĉie preterpasantoj gapis, aplaŭdis, fotadis, filmis. Jam post kelkaj minutoj la polico avertis ke ili finos la manifestacion se ne ĉiuj homoj kovras siajn privatajn korpopartojn. Do bone ke Lars portis mamzonon. Kaj ni sentis ke ĉiuj festas kun ni nian alvenon por la starto de nia karavano.

Kun loka esperantistino Elisabeth ni tre bone vespermanĝis en la siria restoracio Yarok. Poste ni gastis ĉe niaj amikoj Jessica kaj Paŭl kie ni facile ekdormis post longa kaj sukcesa tago.

Tiu ĉi paĝo en Esperanto
Donnerstag, 7. Juni 2018
Wir starten am Sonntag, 10. Juni 2018, um 9:30 Uhr in Berlin am berühmten Brandenburger Tor auf dem Pariser Platz, der Ostseite des Tores. Hier können Sie uns treffen, um uns zu grüßen, Abschied zu nehmen oder – noch lieber – mit uns zu radeln.

Sie können uns auch später an folgenden Orten treffen:

• 10:40 Grunewald Auerbachstr./Königsweg
• 11:30 Wannsee Kronprinzessinnenweg gegenüber Bahnhof
• 12:15 Potsdam Glienicker Brücke
• 14:00 Potsdam Hbf

Auch später würden wir uns sehr über eine Begegnung oder Begleitung freuen. Unsere Stationen in den ersten Tagen sind:

• Sonntag, 10.6.: wildes Zelten bei Trebitz
• Montag, 11.6.: wildes Zelten bei Aken(Elbe)
• Dienstag, 12.6.: wildes Zelten bei Sangerhausen
• Mittwoch, 13.6., zwischen 16:00 und 17:00 Uhr: Ankunft in Herzberg am Harz, der Esperanto-Stadt, im Garten des Internationalen Zentrums mit Teilnahme am Interkulturellen Abend. Thema: Geschichte der Sprachen
• Donnerstag, 14.6.: wildes Zelten bei Bodenwerder
• Freitag, 15.6.: mittags Ankunft in Hameln Hameln
  abends zu Gast in Bensen(Hessisch Oldendorf)
• Samstag, 16.6: wildes Zelten bei Horn-Bad Meinberg
• Sonntag, 17.6.: zu Gast in Warstein
• Montag, 18.6.: zu Gast in Schwerte
• Dienstag, 19.6.:
  13:30 Essen, Grugapark Eingang Orangerie
  15:00 Mülheim(Ruhr) Hbf, Bahnhofsvorplatz
  16:00 Duisburg, Königstr. beim Brunnen Lifesaver
• Mittwoch, 20.6.: wildes Zelten bei Hamont
• Donnerstag, 21.6.: zu Gast in Bazel(Kruibeke)
• Freitag, 22.6.: 20:00 Vortrag im EsperantoCentro, dem neuen Sitz von Flandra Esperanto-Ligo und La Verda Stelo , Lange Beeldekensstraat 169, 2060 Antwerpen

Wenn Sie uns treffen oder begleiten möchten, schreiben Sie an Christine <christine.duisburg@gmx.de>.