dimanĉo, la 24-a de junio 2018
tago 15, 8:13-19:37, 89 km, ø 14,1 km/h, Σ 1136 km
La mateno estis sufiĉe malvarma, nur 9°C. Christine devis iam eliri sian hamakon kaj veni en la tendon. Estis la unua nokto en kiu du el niaj tri tendoj estis uzataj.
Baldaŭ post atingo de la supra parto de la ŝiplifto necesis ripari pneŭon de Cedric. Ni ŝanĝis la flankon de la kanalo, kvankam la ponto estis barita – bicikle ja eblis trapasi.
En kelkaj lokoj oni riparis ankaŭ la biciklovojon laŭ la kanalo, kio tre necesas, ĉar kelkaj partoj estas en tre malbona stato. Sed ne pro tio ni subite havis akcidenton: kuniklo kaŝita vojrande saltis antaŭ la biciklon de Christine, tiel rapide, ke ŝi ne povis reagi. Ŝi trafis ĝin per ambaŭ radoj. La kompatinda besto ankoraŭ provis forsalti, sed apenaŭ plu eblis ĉar jam rompiĝis la spino. Ni levis ĝin de la loko kie ĝi haltis kaj ĝi mortis en niaj brakoj.
Jam longe ni parolis pri tio, ke ni dum bicikla karavano foje manĝu beston kiu jam mortis pro akcidento. Somere malfacilas, ĉar la viando tro rapide putras. Sed jen freŝa kuniklaĵo! Bedaŭrinde ni ne havis tempon por buĉi kaj kuiri ĝin. Lastmomente ni ja akceptis inviton de Valer, la estro de la Verdaj Skoltoj, kaj tial planis pli longan bicikladon hodiaŭ. La tempopremo permesis nur respektoplene meti la kadavron en arbaron kiel nutraĵon por aliaj bestoj.
Mallonge antaŭ Charleroi ni forlasis la kanalvojon kaj grimpis al alia biciklovojo ĉirkaŭ la urbo sur iama fervojo. La surfaco estas sufiĉe bona, tamen ne la transiroj de diversaj stratoj.
Tiel ni atingis la riveron Sambre kaj sekvis ĝin mallonge por atingi la novan domon de Valer. Li regalis nin per bonegaj memfaritaj picoj. Ĉi tie Cedric adiaŭis, ĉar li planis ankoraŭ en la sama tago rebicikli hejmen al Lieĝo.
La varmego igis kelkajn el ni siesti en la ĝardeno, ĝis ni devis daŭrigi, ĉar la celo de la tago estis loko, kie la Verdaj Skoltoj havas terenon kun ruldomo. Tien ni biciklis sur alia fervojbiciklovojo, kiu permesis facile gajni denove altecon. Tie eblis ankaŭ lasi Najeli iom kuri. Nur ses semajnojn antaŭ la starto de la karavano ŝi estis trafita de aŭto, kaj necesis operacii rompitajn femuron kaj pelvon. Dum la karavano ni povis ĝoje observi ke ŝi kapablas marŝi kaj kuri pli kaj pli lerte, rapide kaj longe.
Por la vespermanĝo ni ĉi-foje ne bezonis propran kuirilon, ĉar la ruldomo de la Verdaj Skoltoj estas bone ekipita.
