merkredo, la 20-a de junio 2018
tago 11, 10:12-20:20, 95 km, ø 15,0 km/h, Σ 840 km
Matene ni ekveturis kun novaj fortoj de antaŭ nia verda domo kaj sentis kvazaŭ komenciĝus nova karavano.
Ankoraŭ en Duisburg ni transveturis la riveron Rejno per la biciklovojo apud la aŭtoŝoseo A40. Tiu ponto estas jam tre kaduka, ĉar ĝi tute ne estis konstruita por la densa kamiontrafiko kiun ĝi nun devas porti ĉiutage. Tial oni konstruos tre baldaŭ en la sama loko novan ponton. Ankaŭ tiu ponto havu biciklovojon. Nun estas granda disputo pri tio, kiom larĝa estu la biciklovojo. Iuj opinias, ke la biciklotrafiko iĝos pli kaj pli grava, kaj tial necesos biciklovojo laŭ la normoj de la jam ekzistanta rapidbiciklovojo. Aliaj diras, ke tio prokrastus la konstruadon de la ponto je tuta jaro. Vi ne dubu, kiun flankon subtenas ni.
En la regiono trans la Rejno la vilaĝoj jam havas nederlandlingvajn nomojn. En Aldekerk ni faris mallongan paŭzon apud la preĝejo kun multaj turetoj kaj refreŝiĝis ĉe la puto.
Post mallonge ni forlasis Germanujon por longa tempo. Ĉe la unua landlimo de la karavano ni estis bonvenigataj surprize ne en Nederlando, sed en ties provinco Limburgo.
En la urbo Venlo ni haltis ĉe la preĝejo de Sankta Marteno. De ekstere ĝi ne tre imponas, sed kiam ni eniris, ni tre miris pri la altaj kolonoj, detalriĉaj fenestroj kaj ora altaro.
Ekster la urbo ni tagmanĝis interalie la pladon el rizo kaj faboj volvitaj en bananfolioj. Tiujn faris por ni amikino kaj deponis en nia hejma fridujo.
Antaŭ la striita preĝejo de Meijel invitis puto al plia refreŝiĝo en tiu ĉi varma tago.
Post tiu vilaĝo ni komencis serĉi vendejon por aĉeti freŝajn legomojn por la vespermanĝo, sed nenion ni trovis. Ni tendumis sur militekzercejo kaj elturniĝis per vespermanĝo el tio, kion ni kunhavis. Estis bongusta, kaj la soldatoj, kiuj foje proksime preterpatrolis, aŭ ne rimarkis nin, aŭ intence ignoris.
